Nog maar één maand

Al twee van de drie maanden zijn voorbij, het gaat veel te snel.
We hebben nog drie volle weken stage te gaan en dan moeten we al weer onze koffers gaan pakken en nog erger, afscheid nemen.
Op stage heb ik mijn draai nu een beetje gevonden en ik geef verschillende lessen in de klassen P4, P5, P6 en P7. De bovenbouw is dus mijn gebied. Valerie heeft de onderbouw voor haar rekening genomen. We voelen ons ook echt een deel van het team. Ik geef Math in P4 en P5, Science en PE in P5, laatst heb ik religion in P4 gegeven. In P4 en P7 geef ik aflatoun, een methode die zich richt op de sociale ontwikkeling en of financieel besef. Deze is speciaal voor landen als Oeganda ontwikkeld, een erg mooie methode met leuke onderwerpen erin. (mocht je er meer over weten kun je het google-en) Daarnaast geef ik art in P5 en P6 en help ik Valerie in P4.
In P4, 5 en 6 ben ik uit The Witches aan het voorlezen. iedere week minimaal 40 minuten. Bij P4 combineer ik dit met MDD (music, drama and dance) ze hebben dus al een liedje geleerd met een klein dansje erin die over heksen gaat.
Bij art zijn we momenteel bezig met het maken van sokpoppen. Vanuit Nederland heb ik een lading sokken, kleine naaisetjes (dank jullie wel Edith van Zon en Richard van Zon), stof, kralen en linten meegenomen. Er zitten een paar foto's tussen van de leerlingen die er mee bezig zijn. Vooral in P6 is het een succes. De leerlingen hebben de vaardigheden die nodig zijn en werken er heerlijk rustig aan. Iedere vrijdag sleep ik dan mijn gekleurde tas van de craft market mee, waar alle spullen in zitten, en worden de leerlingen al enthousiast als ze mij zien lopen. Het feit dat ze de poppen mogen houden als ze eenmaal klaar zijn vinden ze natuurlijk nog leuker. Je merkt dat de kinderen het erg leuk vinden als ze iets eigens krijgen. In de klas is er ook regelmatig onenigheid over pennen, potloden, gummen en linialen. Delen is iets wat nog erg moeilijk is.
Er zitten ook een paar foto's bij dit bericht. Een daarvan is het rooster van de bovenbouw, P4 tot en met P7. De lessen hebben wel iets weg van de middelbare school manier. Alleen blijven de leerlingen hier in het lokaal en komen de leerkrachten naar ze toe.


De eerste week van de leerlingen stond in het teken van terugkomen, betalen, WC-papier en brooms meenemen. Iedere leerling moest 5 rollen WC-papier en 2 brooms meenemen voor in de klas. Ik stond bij P5 voor de klas en mocht dit gaan inventariseren. We hebben deze term twee nieuwe leerkrachten op school gekregen en de eerste dat was er nog een beetje onduidelijkheid. Dus, stel je voor.... Je staat voor een klas met een stuk of 24 leerlingen om je heen. Ze zijn druk, in uniform en je weet niet goed wat de bedoeling is. Vervolgens zie je een kind die een toiletrol in zijn tas propt en daar nog een paar anderen in heeft zitten. 'Wat doet hij met die toiletrollen?' denk je bij jezelf. Zijn ze van hem, zijn ze van de school of van een ander kind? Iets daarvoor zag je een jongen met een stel toiletrollen lopen. Zijn het die rollen misschien?
Dat is wat er door mijn hoofd ging. Dus, op naar teacher Sarah, zei begeleidt mij in de school zelf en staat voor P4. 'Teacher Sarah, what is going on with the toiletpaper, I see children who have several rolls in their bags.' Haar antwoord was dat de kinderen dus aan het begin van de term WC-papier en bezems mee moeten nemen en dat ik dat gewoon moet noteren. Als ze het niet hebben moet het morgen en anders kon ik ze naar huis sturen.
Maar goed, dat was dus mijn eerste dag van term 2. Inventariseren wie er waren, of ze hun spullen mee hadden en verder was het een opruim en schoonmaak dag. Op foto twee zie je de kinderen als ze het schoolplein vegen. de takkenbossen zijn de bezems. Denk aan een ouderwetse heksenbezem, haal de stok eruit en bind er een elastiekje omheen. Et voila, je hebt een oegandese broom.
Nou is het stof, stof en nog eens stof in Oeganda doordat de grond over het algemeen zand is en het vaak warm en droog is. Het zand is rood/oranje van kleur en gaat overal zitten. Als je je witte sokken zat bent hoef je alleen maar een metertje of 3 rond te lopen door je pas geveegde huis en ze zijn een leuk oranje kleurtje, ideaal voor koningsdag. En voor die oranje handdoek gooi je iets water in je gezicht na een dag stage of Kampala en droog je je handen en gezicht af aan die handdoek. Instant orange. Op foto 3 zie je een jongetje die een truc had bedacht om niet te veel stof in zijn mond te krijgen.
Met P4 heb ik een kleine tekenopdracht gedaan waarbij ze een heks gingen maken, dit aangezien we The Witches aan het lezen zijn. Een voorbeeld van een tekening zie je op foto vier.
Helaas hebben ze hier geen digibord. Over het algemeen maakt het mij niet zoveel uit maar als je dan een tafelvierkant maakt met de kinderen is het toch wel veel werk om alle lijnen te trekken. En vervolgens de antwoorden op te schrijven op het tempo waarop je ze krijgt. (zie foto vijf.) Alles dat de kinderen in het schrift moeten schrijven wordt over geschreven van het bord. Ik moet mijn complimenten geven aan de leerkrachten in Nederland die met de krijtborden hebben gewerkt. Soms is het fijn maar dat digibord maakt het soms wel een stuk makkelijker met alle voorgeprogrammeerde programma's en toepassingen.
Foto's zes, zeven en acht zijn van het art project dat ik momenteel met P5 en P6 aan het maken ben. De leerlingen zijn hier druk bezig met het opnaaien van de ogen en het haar. Als we de poppen op tijd af krijgen gaan we ze gebruiken om een poppenkast te maken voor de lagere groepen. Gewoon een klein stukje van een paar leerlingen om de jongere kinderen mee te vermaken. Zo zien ze dat de poppen ook ergens voor kunnen worden gebruikt.
Op foto negen zie je de ICT room met achterin een matrasje en een deken. Onder die deken lag op dat moment een kind. Als leerlingen zich niet goed voelen is het niet altijd mogelijk om even naar huis te bellen zodat het kind kan worden opgehaald. Daarom hebben ze een matrasje waar de kinderen op mogen liggen en even kunnen slapen. Op de foto ligt er een jongetje uit P2 onder. Hij voelde zich niet zo lekker en mocht op het matrasje liggen. Toegedekt met een dekentje viel hij vervolgens als een blok in slaap. Van de bovenbouwers die lawaai maakten heeft hij niets meegekregen.
Het was vorige week ook tijd voor de birthday party. Kinderen die jarig waren geweest in de maand juni en een deel van mei mochten hun mooiste kleding meenemen en voor de party aandoen. Zij kregen taart, popcorn, koekjes en limonade. Er werd gedanst, gezongen en gewoon een gezellig feestje van gemaakt. Op foto tien is één van de jarigen te zien. (meer foto's zijn te vinden in de post van Valerie, die is onder deze op mijn facebookpagina gedeeld) Aan het eind werd de rest van de taart uitgedeeld aan alle leerlingen. Iedere leerling kreeg een paar kruimels taart, een beetje popcorn, twee koekjes en een bekertje limonade. Een feestje met lekkers voor iedereen dus.
In iedere basisschool op de wereld heb je het probleem met de wc, iedereen moet tegelijk en bijna altijd mis je wel iemand tijdens je les. Hier hadden ze er in de bovenbouw ook veel last van, telkens kinderen die een 'short call' moesten. (er is ook long call, rara wat wordt hiermee bedoeld) En dan vooral tijdens de wisseling van de les. Stond er ineens weer een groep van vijf meiden of jongens bij de wc's te kletsen. Daarom heb ik in overleg het oh zo westerse idee van wc kaartjes geïntroduceerd. Iedere bovenbouwklas heeft één jongenskaartje en één meisjeskaartje. En je raadt het al, één jongen en één meisje maximaal per keer naar de wc. Tot op heden lijkt het goed te werken en zie je regelmatig leerlingen met een kaartje om de nek rondlopen.
Dan nog iets over het eten, in de ochtend krijgen ze porridge,(foto elf) gemaakt van maismeel met water. Een halve beker voor de leerlingen en een hele beker (met een flinke lading suiker) voor de leerkrachten. En tijdens lunch krijgen de leerlingen dus pocho (maismeel met iets minder water) en bonen met saus. Verassend smaakvol. Als ik weer terug ben in Nederland ga ik de pocho, matoke en beans toch wel missen. De lagere groepen (tot en met P4 zitten over het algemeen buiten tijdens het eten. Dit gebeurt gewoon met de handen (leerkrachten gelukkig met een vork). De overige klassen eten over het algemeen in de klas. Op foto twaalf is P3 te zien.
Dit eten wordt allemaal in de keuken gekookt. Beeld je nu eens in hoe die keuken er uit ziet, zie je het voor je, grote pannen, veel gaspitten, misschien een paar grote ovens om het warm te houden.........Helaas, klopt niets van. Op foto's dertien en veertien zijn delen van de keuken te zien. Het hout dat dagelijks door de concierge wordt gekapt en het "fornuis" waar de pannen in worden geplaatst en het hout onder wordt gestookt. Op foto vijftien zie je één van de pannen die voor de pocho wordt gebruikt.
Iedere woensdag hebben ze hier clubs. Er is ook een kookclub, anderhalve week geleden hadden ze daar half-cakes gemaakt. Deze mochten we proeven en bleken wel heel lekker te zijn. Dus na het recept te hebben gevraagd hebben we ze zelf ook gemaakt. Een makkelijk recept en daarna lekker Oegandees frituren. Ze bakken hier behoorlijk veel in olie. En dan bedoel ik natuurlijk frituren. Wij hebben een oven om te bakken maar die heeft bijna niemand hier. dus als je dan cake wilt maken dan gaat het de frituur in.
Buiten school om hebben we ook een leven (een beetje een saai leven) maar wel een leven, we wassen (met de hand) we maken schoon en doen boodschappen, heel bijzonder allemaal ;)
Het wassen is nog een heel gedoe, het is niet even de wasmachine in, overhevelen naar de droger en opvouwen die kleding, maar schrobben en boenen met je handen. Om ons beddengoed schoon te krijgen besloten we daarom om om hulp te vragen. De moeder van een leerling die vorig jaar op de Bondekoschool Uganda zat bleek wasvrouw te zijn van beroep. Met behulp van teacher Nassur zijn wij zo met haar in contact gekomen. En ze is er erg goed in. De lakens waren gewoon weer wit, zelfs na al dat zand dat zorgde voor een oranje gloed over de lakens. Het enige waar we niet op hadden gerekend was dat ze er gewoon aan het begin van de dag was. En dat begin is als het licht is. Dus daar stond ze voor de deur om zeven uur in de ochtend op een zondag..... tja, wij lagen natuurlijk nog te slapen. Valerie hoorde haar gelukkig en kwam mij wakker maken, dus snel het bed uit, lakens eraf en met een slaperig hoofd onze gast begroeten. We misten alleen de goede zeep dus op naar het dorp om kwart over zeven op zondag ochtend. Tja, de zondag was toen wel lekker lang. Vorig weekend heeft ze onze lakens weer gewassen, en inderdaad stond ze om zeven uur weer voor de deur. Gelukkig hadden we er deze keer wel op gerekend.
Boda boda's zijn scooters die je overal naartoe kunnen brengen. Valerie en ik zitten tegenwoordig met ons tweeën op een boda en zo gaan we heel Kampala door. Ideaal, op die manier besparen we geld en raken we elkaar niet kwijt. Bij haar foto's zit er ook één van ons tweeën op de boda. Maar personenvervoer is niet het enige waar boda's goed voor zijn. Onze buurman die tijdelijk in het huis naast ons woonde ging verhuizen. En auto's zijn overdreven dus gewoon alles op de boda vastgebonden daar ging de boda driver. Wij zijn benieuwd of alles (en iedereen) heelhuids is aangekomen. (foto zestien)
En dan als laatste foto (zeventien) een foto van twee paspoppen. Deze zie je hier regelmatig staan. sommige winkels hebben de slanke poppen waar wij aan gewend zijn maar de meesten hebben dit soort poppen. Toch wel een heel ander beeld dan wat wij gewend zijn. Een meisje uit P5 had een tekening gemaakt van een Oegandese popster.


En hier houd ik het bij voor nu. Een veel te grote lap tekst.